ذَرْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَرْف (به فتح ذال وسکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
جریان است.
از مشتقات این ماده که در
نهج البلاغه آمده
تَذْريف (به فتح تاء و سکون ذال) به معنای زياد شدن است.
از اين ماده دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
ذَرْف به معنای جريان است.
تَذْريف به معنای زياد شدن است.
«
ذَرَّفَ على المائة: زاد.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه خودش فرموده:
«قالَتْ قُريْشٌ: إِنَّ ابْنَ أَبی طالِب رَجُلٌ شُجاعٌ وَ لْكِنْ لا عِلْمَ لَهُ بِالحَرْبِ. للهِ أَبوهُمْ وَ هَلْ أَحدٌ مِنْهُمْ أَشَدُّ لَها مِراساً وَ أَقْدَمُ فيها مَقاماً مِنّی؟! لَقَدْ نَهَضْتُ فيها وَ ما بَلَغْتُ العِشْرينَ و ها أناذا قَدْ ذَرَّفْتُ عَلَى السِّتّينَ! وَ لكِنْ لا رأْیَ لَمِنْ لا يُطاعُ.» «
قریش گويند: پسر
ابوطالب مرد شجاعى است ولى فنون جنگ را نمى‌داند.
رحمت به پدرشان آيا كسى از آن‌ها تجربه‌اش از من بيش‌تر و يا در شركت در
جنگ از من با سابقه‌تر است. من هنوز به بيست سال نرسيده بودم كه به جنگ برخاسته‌ام و الآن عمرم از شصت سال بيش‌تر است.»
آن حضرت درباره
زمین فرموده:
«فَسُبْحانَ مَنْ أَمْسَكَها ... فَوْقَ بَحْر لُجّیّ راكِد لا يَجْری ... تُكَرْكِرُهُ الرّياحُ الْعَواصِفُ وَ تَمْخُصُهُ الْغَمامُ الذَّوارِفُ.» يعنى «
پاک و
منزّه است خدایی كه زمين را نگاه داشته بالاى درياى بيكرانى كه ايستاده حركت نمى‌كند، مردّد مى‌كند آن را بادهاى تند و مى‌فشارد آن را ابرهاى جارى شونده.»
(شرح‌های خطبه:
)
از اين ماده دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذرف»، ج۱، ص۴۱۳.
