ذَهَبْ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَهَبْ (به فتح ذال و هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای طلا است.
جمع آن
ذِهْبان (به کسر ذال و سکون هاء) است.
ذَهَبْ به معنای طلا است.
جمع آن
ذِهْبان بر وزن نسیان است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«فاخْزُنْ لِسانَکَ كَما تَخْزُنُ ذَهَبَکَ وَ وَرِقَکَ فَرُبَّ كَلِمَة سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً.» «زبانت را حفظ كن همانطور كه طلا و
نقره‌ات را حفظ مى‌كنى اى بسا سخنى كه نعمتى را سلب و بلایى را جلب كرده است.»
آن حضرت فرموده:
«وَ لَوْ أَرادَ اللهُ سُبْحانَهُ بأَنْبيائِهِ حَيْثُ بَعَثَهُمْ أَنْ يَفْتَحَ لَهُمْ كُنوزَ الْذِّهْبانِ وَ مَعادِنَ الْعِقْيانِ ... لَسَقَطَ الْبَلاءُ وَ بَطَلَ الْجَزاءُ.» «اگر
خدا مى‌خواست براى انبيايش به وقت
بعثت خزانه‌هاى طلا و معادن طلاى خالص را باز كند، امتحان ساقط شده و مجازات باطل گشته بود، زيرا مردم همه
ایمان مى‌آورند،
حق و
باطل از هم شناخته نمى‌شد.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذهب»، ج۱، ص۴۱۹.
