ذِرْوَة (به کسر ذال و سکون راء و فتح واو) و ذُرْوَة (به ضم ذال و سکون راء و فتح واو) از واژگان نهج البلاغه به معنای مكان مرتفع، بلندى و بالاى شی‌ء است.
«برترين وسيله‌اى كه متوسّلان مى‌توانند با آن به سوى خداوند تقرّب جويند: ایمان به او و پیامبر او است و همچنين جهاد در راه او. چه اين كه جهاد قلّه مرتفع اسلام است.»
