ذبذب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَبْذَب (به فتح ذال و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای حرکت دادن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن تَذَبْذُب (به فتح تاء و ذال و سکون باء و ضم ذال دوم) به معنای حرکت کردن است و
مُذَبْذَب به کسی گویند که بین دو چیز
مردد و
متحیر و در حال رفت و آمد است. اين كلمه فقط يك بار در
آیه ۱۴۳ سوره نساء آمده است.
ذَبْذَب به معنای حرکت دادن و
تَذَبْذُببه معنى حركت کردن است و
مُذَبْذَب به کسی گویند که بین دو چیز
مردد و در حال رفت و آمد است.
در
مجمع فرموده: «ذَبْذَبْتُهُ فَتَذَبْذَبَ» يعنى او را حركت دادم و حركت كرد، و آن مانند حركت دادن شى‌ء آويزان است.
خدا فرموده:
(مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذلِكَ لا إِلى هؤُلاءِ وَ لا إِلى هؤُلاءِ) آيه در وصف
منافقین است كه نه از
مؤمنان بودند و نه از
کفّار بلكه هم به اين سو و هم به آن سو می‌رفتند يعنى: «ميان
کفر و
ایمان مردّداند نه حقيقتا به سوى مؤمنان و از آنها هستند و نه واقعا به سوى كفّار و در رديف آنها هستند».
به نظر می‌آيد مراد، تذبذب ظاهرى و با هر دو كنار آمدن است، نه تذبذب
قلبی، و شايد مراد
تحیّر قلبى آنهاست، كه نه واقعا ايمان می‌آورند و نه از روى
جهل كافر حقيقى‌اند.
اين كلمه فقط يك بار در
کلام الله مجید آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذبذب»، ج۳، ص۳.
