• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذارِیات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: ذارِیات (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: سوره ذاریات.


ذارِیات: (وَالذَّارِیاتِ ذَرْواً)
[۱] ذاریات/سوره۵۱، آیه۱.    

«ذارِیات» جمع‌ «ذاریه» به معنای بادهایی است که اشیاء را به پرواز در می‌آورد.
[۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۱۶.    
[۳] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۷.    
[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۵۷.    



(وَالذَّارِیاتِ ذَرْواً)
[۵] ذاریات/سوره۵۱، آیه۱.    
(سوگند به بادهايى كه ابرها را به حركت در مى‌آورند)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ذاريات جمع ذاريه است، و ذاريه از ذرو گرفته شده. وقتى مى‌گويند ذرت الريح التراب و يا مى‌گويند تذور الريح التراب ذروا معنايش اين است كه باد، خاک‌ها را پراكنده كرد، و به پرواز درآورد.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۴۶.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۶۴.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۹۲.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج، ص.    
)

۱. ↑ ذاریات/سوره۵۱، آیه۱.    
۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۱۶.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۷.    
۴. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۵۷.    
۵. ↑ ذاریات/سوره۵۱، آیه۱.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۴۶.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۶۴.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۹۲.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج، ص.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ذارِیات»، ص۲۳۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ذاریات | لغات قرآن
جعبه ابزار