• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذات الاشاجع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ذات الاشاجع از اجزای حیوان می‌باشد. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.


ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده
[۱] مکی عاملی، محمد بن جمال الدین، الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۷، ص۳۱۰.    
- در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست؛ «
[۲] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۱۷۴.    
لیکن در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است.
برخی مراد از آن را عصب موجود در سم دانسته‌اند.
[۳] مجلسی، محمد باقر، ملاذ الاخیار، ج۱۴، ص۲۷۱.    
[۴] محقق اصفهانی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۹، ص۲۷۷.    
[۵] طباطبایی، علی، ریاض المسائل، ج۱۲، ص۱۸۸.    
برخی از آن به چیزی که میان سم است، تعبیر کرده‌اند.
[۶] توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص۵۹۶.    
برخی گفته‌اند:
ذات الأشاجع به معنای نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند شتر و گاو یافت می‌شود و ممکن است به معنای نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است.
[۷] مقدس اردبیلی، علی بن حسین، مجمع الفائدة، ج۱۱، ص۲۴۴.    
برخی مراد از آن را نامعلوم دانسته‌اند.
[۸] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    


در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیاری آن را حرام دانسته‌اند.
[۹] جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    
[۱۰] مختلف الشیعة، ج۸، ص۳۱۳-۳۱۵.    


۱. ↑ مکی عاملی، محمد بن جمال الدین، الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۷، ص۳۱۰.    
۲. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۱۷۴.    
۳. ↑ مجلسی، محمد باقر، ملاذ الاخیار، ج۱۴، ص۲۷۱.    
۴. ↑ محقق اصفهانی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۹، ص۲۷۷.    
۵. ↑ طباطبایی، علی، ریاض المسائل، ج۱۲، ص۱۸۸.    
۶. ↑ توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص۵۹۶.    
۷. ↑ مقدس اردبیلی، علی بن حسین، مجمع الفائدة، ج۱۱، ص۲۴۴.    
۸. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    
۹. ↑ جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    
۱۰. ↑ مختلف الشیعة، ج۸، ص۳۱۳-۳۱۵.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص ۶۹۹.    


رده‌های این صفحه : احکام خوردنی و آشامیدنی ها | فقه
جعبه ابزار