• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دکّه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: دکه.


دکّه: (دُکَّتِ الاَرْضُ دَکّاً دَکّاً)
«دکّه» به سکوئی می‌گویند که آن را صاف و آماده نشستن کرده‌اند.



(كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا) (چنان نيست كه آنها مى‌پندارند!، در آن هنگام كه زمين سخت درهم كوبيده شود).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه دك با تشديد كاف به معناى دق و كوبيدن سخت است، و مراد از ظرف‌ اذا- زمانى كه حضور روز قیامت است. در اين جمله براى بار دوم كلمه كلا را مى‌آورد، و براى بار دوم پندار آدميان در حال دارايى و ندارى را رد مى‌كند، و جمله‌ (إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ ...) در مقام تعليل رد مذكور است، و حاصل معنا چنين است كه آن طور كه انسانها به حسب طبع مى‌پندارند نيست، به علت اينكه به زودى در وقتى كه قيامت بپا شود متوجه مى‌شوند كه زندگى دنیا و آنچه در آن از فقر و غنا و امثال آن بود مقصود بالذات نبود، و او آن را مقصود بالذات و يا ساده‌تر بگويم هدف پنداشت، و چون دنيا را هدف پنداشت چيزى براى آخرتش نفرستاد، آن وقت آرزو مى‌كند اى كاش‌ (قَدَّمْتُ لِحَياتِي) براى زندگى واقعيم چيزى از پيش فرستاده بودم، با اينكه آرزو، نه خيرى به او مى‌رساند، و نه عذابى را از او رفع مى‌كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۸۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۶۶.    
۴. فجر/سوره۸۹، آیه۲۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۷۴-۴۷۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۸۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۷۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۵۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دکّه»، ص۲۲۷.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره فجر | لغات قرآن




جعبه ابزار