دِفْء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دِفْء: (لَکُمْ فیها دِفْ‌ءٌ)«دِفْء» به معنای هر گونه
پوشش است، (با استفاده از
پشم و
پوست) مانند: لباس، لحاف، کفش، کلاه، خیمه.
(وَٱلۡأَنۡعَٰمَ خَلَقَهَاۖ لَكُمۡ فِيهَا دِفۡءٞ وَمَنَٰفِعُ وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ) (و چهارپايان را براى شما آفريد؛ در حالى كه در آنها، وسيله پوشش، و منافع ديگرى است؛ و از گوشت و شير آنها مى‌خوريد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مفردات گفته: كلمه دف‌ء بر خلاف برد است يعنى به معناى گرما است.
و گويا مراد از گرما، گرمايى است كه بوسيله پوست و پشم و كرک اين حيوانات بدن را با آن گرم مى‌كنند و از سرما نگه مى‌دارند، و يا مراد از آن، خود آن چيزيست كه بدن را گرم مى‌كند. و مراد از منافع ، ساير استفاده‌هايى است كه از اين حيوانات مى‌شود از شيرشان و گوشت و پى و ساير منافعشان، و كلمه لكم در آيه شريفه ممكن است متعلق به كلمه خلقها باشد، و جمله
(فِيها دِفْ‌ءٌ وَ مَنافِعُ) حال براى ضمير در خلقها باشد، و ممكن هم هست ظرف مستقرى باشد متعلق به جمله دوم، يعنى جمله
(فِيها دِفْ‌ءٌ) و تقدير آن فى الانعام دف‌ء كائنا لكم بوده باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دِفْء»، ص۲۲۶.
