دُون (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُون (به ضم دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای غير، حقير، ناقص از ديگرى، پایين، فوق، جلو و عقب است.
دُون:
به معنای غير، حقير، ناقص از ديگرى، پائين، فوق، جلو و عقب است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«كانَ فِي الاَْرْضِ أَمانانِ مِنْ عَذابِ اللهِ سُبْحانَهُ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُما فَدُونَكُمُ الاْخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ أَمّا الاَْمانُ الَّذي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللهُ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) وَ أَمَّا الاَْمانُ الْباقي فَالاْسْتِغْفارْ» «در روى
زمین دو امان و وسيله نجات از
عذاب الهی بود كه يكى از آن‌ها برداشته شد، دوّمى را دريابيد و به آن چنگ زنيد. امّا امانى كه برداشته شد
رسول اللَّه (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود و امّا امانى كه باقى مانده
استغفار است»
اينجا «دون» ظاهرا به معنى «جلو و پيش» است.
حضرت فرموده:
«لِلظّالِمِ مِنَ الرِّجالِ ثَلاثُ عَلامات يَظْلِمُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصيَةِ َ مَنْ دُونَهُ بِالْغَلَبَة يُظاهِرُ الْقَوْمَ الظَّلَمَة» «
ظالم را سه علامت هست: به ما فوق خود با نافرمانى ظلم مى‌كند، و به مادون با غلبه و فشار و نيز ظالمان را يارى مى‌دهد.»
«دون» در اينجا به معنى پایين است.
از این لفظ مواردی متعددی در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دون»، ج۱، ص۴۰۵.
