دُسُر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُسُر: (عَلی ذاتِ اَلْواحٍ وَ دُسُرٍ) «دُسُر» جمع
«دسار» (بر وزن کتاب) چنان که «
راغب» در «
مفردات» می‌گوید: در اصل به معنای راندن شدید توام با قهر است، و از آنجا که میخ با ضربه‌های شدیدی که بر آن وارد می‌شود، در چوب و مانند آن فرو می‌رود، به آن
«دسار» گفته‌اند،
اما بعضی از مفسران این کلمه را به معنای
«طناب» تفسیر کرده، و اشاره به طناب‌های بادبان کشتی و مانند آن می‌دانند، ولی معنای اول، مخصوصاً با توجّه به ذکر «الواح» صحیح‌تر به نظر می‌رسد.
(وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ) (و او را بر كشتى ساخته شده از الواح و ميخ‌ها سوار كرديم)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
دسر جمع
دسار است، كه به معناى ميخ‌هايى است كه با آن تخته‌هاى كشتى را به يكديگر مى‌كوبند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دُسُر»، ص۲۲۵.
