به معنای دود است.
منظور از آن گازهاى برخاسته از زمين است كه به
قدرت خدا، جوّ زمين را تشكيل دادند.
» به‌کار رفته است.
به معنای دود است.
«شَرَج» به معنای دستگيره است و اضافه «عرى» بر آن نشان مى‌دهد كه همه آسمان نسبت به همديگر دستگيره است و شايد به معنى «گشاده‌ها» باشد.
و بخار بود خواند، در نتيجه دستگيره‌اى باز شده‌اش بسته شد، و بعد از بسته بودن درهاى بسته‌ها آن را باز كرد.»
این واژه فقط يک بار در «نهج البلاغه» به‌کار رفته است.
