دَهْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَهْق (به فتح دال و سکون هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پر كردن و ريختن است.
از این لفظ یک مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
دَهْق:
به معنای پر كردن و ريختن است.
«
دَهَقَ الكاسَ دَهْقاً: ملاَها»
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
خدا و خلقت
انسان فرموده:
«أَمْ هذَا الَّذي أَنْشَأَهُ في ظُلُماتِ الاَْرْحامِ... نُطْفَةً دِهاقاً وَ عَلَقَةً مِحاقاً وَ جَنيناً وَ راضِعاً وَ وَليداً وَ يافِعاً» «مگر اين همان نطفه و خون نيم بند نيست، كه
خداوند او را در تاريكی‌هاى رحم و غلاف‌هاى تو در توى (شكم مادر) آفريد تا (به صورت) جنين درآمد، سپس كودكى شيرخوار شد، كم كم بزرگتر گرديد تا نوجوانى (خوش منظر) گرديد.»
منظور از
دهاق، ظاهرا ريخته شده است در
لغت آمده: «
دهق الماء دهقا: افرغه افراغا شديدا»
در
قرآن مجید آمده:
(مِنْ ماءٍ دافِقٍ) «بلكه خدا آن است كه انسان را در تاريكی‌هاى رحم آفريد نطفه ريخته شده و علقه بى‌شكل و
جنین و شيرخوار و مولود جوان شده.»
از این کلمه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دهق»، ج۱، ص۳۹۸.
