دَهاس (به فتح دال) از واژگان نهج البلاغه به معنای زمين نرمى مركب از خاک و شن كه راه رفتن در آن دشوار است. از این لفظ یک مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
«نامه‌اى از تو به من رسيده كه سراسر آن پشت هم اندازى بود؛ در آن از صلح و خیرخواهی خبرى نبود. در اساطیر و سخنان افسانه‌اى هيچ اثرى از دانش و بردباری به چشم نمى‌خورد؛ تو همچون كسى هستى كه در زمين سست و صعب العبور گام گذارده و يا همچون كسى كه در تاريكى دخمه‌هاى زيرزمينى راه خود را گم مى‌كند.»
