• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دَسّاها (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دَسَّاها: (وَقَدْ خابَ مَنْ دَسَّاهَا)
«دَسَّاها» از مادّه‌ «دَسّ» در اصل به معنای داخل کردن چیزی توام با کراهت است، چنان که قرآن مجید درباره عرب جاهلی و زنده به گور کردن دختران می‌فرماید: اَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرابِ‌ «آن را با کراهت و نفرت در خاک پنهان کند» و «دسیسه» به کارهای مخفیانه زیان‌بار گفته می‌شود.



(وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا) (و آن كه نفس خويش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه دسى از ماده دس بوده است چيزى كه هست‌ يكى از دو سين آن قلب به ياء شده، و به صورت دسى در آمده، كه ماضى باب تفعيلش دسى مى‌شود، و اين ماده به معناى آن است كه چيزى را پنهانى داخل در چيز ديگر كنيم، و مراد از اين كلمه در آيه مورد بحث به قرينه اينكه در مقابل تزکیه ذكر شده، اين است كه انسان نفس خود را به غير آن جهتى كه طبع نفس مقتضى آن است سوق دهد، و آن را بغير آن تربيتى كه مايه كمال نفس است تربيت و نمو دهد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شمس/سوره۹۱، آیه۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۱۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۷۰.    
۴. نحل/سوره۱۶، آیه۵۹.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۶۳.    
۶. شمس/سوره۹۱، آیه۱۰.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۰-۵۰۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۵-۱۱۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۷۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «دَسَّاها»، ص۲۲۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شمس | لغات قرآن




جعبه ابزار