• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دَرّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دَرّ (به فتح دال و راء مشدد) از واژگان نهج البلاغه به معنای شير و زياد شدن آن و به معنای فايده نيز است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
دِرَّت (به کسر دال و راء مشدد و مفتوح) نیز به معنای شير و كثرت آن است.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره بنی امیه و هم چنین اقوام گذشته از این واژه استفاده کرده است.
از اين کلمه يازده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.




دَرّ به معنای شير و زياد شدن آن است.
فايده را نيز گويند: « درّت الدنيا على اهلها: كثر خيرها.»
دِرّت نیز به معنای شير و كثرت آن است.



به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - دَرَّها - خطبه ۹۲ (درباره بنی امیه)

امام (علیه‌السّلام) درباره بنى اميه فرموده: «وَايْمُ اللهِ لَتَجِدُنَّ بَني أُمَيَّةَ لَكُمْ أَرْبابَ سُوْء بَعْدي كَالنّابِ الضَّرُوسِ تَعْذِمُ بِفيها وَ تَخْبِطُ بِيَدِها و تَزْبِنُ بِرِجْلِها وَ تَمْنَعُ دَرَّها»
«به خدا قسم بعد از من بنى اميّه را حاكمان بدى خواهيد يافت مانند شتر پير بد خلق كه دوشنده را با دهان مى‌گزد و با دست و پايش مى‌زند و از دوشيدن شيرش مانع مى‌شود.»


۲.۲ - دِرَّتَها - خطبه ۲۲۹ (درباره اقوام گذشته)

آن حضرت درباره اقوام گذشته فرموده: «وَ لا تَغُرَّنَّكُمُ الدُّنْيا كَما غَرَّتْ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ... الَّذينَ احْتَلَبُوا دِرَّتَها وَ أصابُوا غِرَّتَها»
«زندگى شما را نفريبد، چنان كه گذشتگان را فريفت... آنان كه شير دنیا را دوشيدند و به فريبش رسيدند.»



از اين کلمه يازده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.



۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج ۱، ص ۳۸۱.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج ۳، ص ۳۰۱.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج ۲، ص ۱۹۱.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۲۱۱، خطبه ۹۲.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج ۱، ص ۱۸۴، خطبه ۹۱.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۱۳۸، خطبه ۹۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۱۹۹، خطبه ۹۳.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۸۱۴.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۲، ص ۸۲۱-۸۲۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج ۴، ص ۲۳۳-۲۳۴.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۷، ص ۸۹.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۷، ص ۴۴-۴۵.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۵۶۶، خطبه ۲۲۹.    
۱۴. درجات عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج ۲، ص ۲۵۱-۲۵۲، خطبه ۲۲۵.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص ۳۵۲، خطبه ۲۳۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۵۵۱، خطبه ۲۳۰.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۱۸۶.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج ۴، ص ۱۹۴-۱۹۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج ۸، ص ۴۹۹-۵۰۰.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج ۱۴، ص ۴۱۹.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۳، ص ۵.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۲۱۱، خطبه ۹۲.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص ۵۶۶، خطبه ۲۲۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «درّ»، ج۱، ص۳۸۱.    






جعبه ابزار