دَبَج (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَبَج (به فتح دال و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
حریر است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه بکار رفته است، مانند:
• دیباج (به کسر دال و سکون یاء) به معنای حریر می‌باشد.
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است.
دَبَج و
ديباج به معنای حرير است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
وصف مغول فرموده:
«يَلْبَسُونَ السَّرَقَ وَ الدّيباجَ وَ يَعْتَقِبُونَ الْخَيْلَ الْعِتاقَ» «حريرهاى سفيد و
مطلق حرير مى‌پوشند و اسبان اصيل نگهدارى مى‌كنند»
(شرح‌های خطبه:
)
سرق (بر وزن شرف) جمع
سرقه به معنى تكّه حرير سفيد است. ظاهراً
ديباج ناظر به
مطلق حرير باشد؛ اين سخن خبر از
غیب است.
آن حضرت درباره
طاووس فرموده:
«ديباجِهِ وَ رَوْنَقِهِ» «اين رنگ‌ها با جذّابیت فوق‌العاده و درخشش
حريرمانند و صفايش از دیگر رنگ‌هاى
جهان طبیعت برترى يافته است.»
از این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دبج»، ج۱، ص۳۷۴.
