• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِسْتَبْرَق (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اِسْتَبْرَق: (اِسْتَبْرَقٍ مُّتَقابِلینَ)
«اِسْتَبْرَق» به معنای پارچه‌های ابریشمی ضخیم است و جمعی از اهل لغت و مفسران، آن را معرب کلمه فارسی‌ «استبر یا ستبر» (به معنای ضخیم) می‌دانند. این احتمال نیز هست که ریشه آن عربی باشد و از «برق» (به معنای تلالؤ) گرفته شده باشد؛ به خاطر درخشندگی خاصی که این گونه پارچه‌ها دارد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با إِسْتَبْرَق:

۱.۱ - آیه ۵۳ سوره دخان

(يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ) (آنها لباس‌هايى از حریر نازك و ضخيم مى‌پوشند، در حالى كه در مقابل يكديگر نشسته‌اند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه استبرق پارچه ضخیم ابریشمی است، و در اصل فارسی بوده، و به زبان عرب داخل شده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۵۴ سوره الرحمن

(مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ) (اين در حالى است كه آنها بر فرش‌هايى تكيه كرده‌اند با آسترهايى از دیبا و ابریشم، وميوه‌هاى رسيده آن دو باغ بهشتى نزديك و در دسترس است).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه استبرق به معنای پارچه ابریشمین درشت‌باف است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۲۱ سوره انسان

(عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا) (بر اندام آنها [بهشتیان‌] لباس‌هايى است از حریر نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه استبرق به معنای پارچه‌ای است درشت‌باف که از ابریشم بافته شده باشد، این کلمه در اصل عربی نبوده، بلکه از غیر عرب گرفته شده، و تغییری بدان داده شده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. دخان/سوره۴۴، آیه۵۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۴.    
۳. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۳، ص۲۱۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۲۲۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۷۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۷۱.    
۷. دخان/سوره۴۴، آیه۵۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۲۸.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۴۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۲۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۰۴.    
۱۳. رحمن/سوره۵۵، آیه۵۴.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۳.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۸۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۹.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۰۹.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۱۴.    
۱۹. انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۹.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۸.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِسْتَبْرَق»، ص۴۱.    






جعبه ابزار