دوستی با یهود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم داشتن رابطه محبت آمیز، با یهودیان معاند
نهی فرموده است.
در
آیه ۵۱
سوره مائده حرمت داشتن رابطه محبت آمیز، با یهودیان معاند اشاره شده است.
«یـایها الذین ءامنوا لا تتخذوا الیهود... اولیاء بعضهم اولیاء بعض و من یتولهم منکم فانه منهم... ؛
ای کسانی که
ایمان آورده‌اید
یهود و
نصاری را دوستان (خود) مگیرید (که) بعضی از آنان دوستان بعضی دیگرند و هر کس از شما آنها را به دوستی گیرد از آنان خواهد بود آری
خدا گروه ستمگران را راه نمی‌نماید.»
خدای سبحان در جمله مورد بحث که فرموده: " لا تتخذوا الیهود و النصاری اولیاء"، مساله
ولایت را مقید به هیچ یک از خصوصیات و قیدها نکرده و بطور مطلق فرموده: یهود و نصارا را اولیای خود مگیرید، پس آیه شریفه از این جهت مطلق است، چیزی که هست از آیه بعدی که می‌فرماید: " تو‌ای پیامبر بیماردلان را می‌بینی که به سرعت به طرف یهود و نصارا می‌روند و می‌گویند می‌ترسیم بلائی بر سر ما بیاید... "، فهمیده می‌شود که مراد از ولایت نوعی از نزدیکی و اتصال است که با بهانه بیماردلان متناسب باشد و آن این است که یهود و نصارا دولتی و سلطه‌ای داشته‌اند که مسلمانان بیمار دل می‌ترسیده‌اند در تحت سلطه آنان منکوب شوند، هم چنان که ممکن است دولت و سلطه در غیر یهود و نصارا بوده و بیماردلان می‌خواسته‌اند با دوستی با یهود و نصارا آنها را ناصر خود گرفته و از شر صاحب دولت و سلطنت محفوظ بمانند که بنا بر این عنوان ولایت در آیه به معنای خصوص نصرت خواهد بود و همچنین ممکن است از خود یهود و نصارا می‌ترسیده‌اند و با آنها دوستی می‌کرده‌اند که از شرشان محفوظ بمانند در این صورت ولایت به معنای
محبت و
معاشرت خواهد بود.
و کلمه ولایت به معنای قرب محبت و معاشرت جامع هر دو فائده و هر دو معنا است، هم معنای
نصرت و هم محبت و امتزاج روحی و بنا بر این همین معنا مراد از آیه است و به زودی از نکاتی که در قیود
آیه و صفات ماخوذه در آیه اخیر یعنی آیه: " یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه... " هست استفاده می‌کنیم که مراد از ولایت در اینجا یعنی در جمله مورد بحث تنها ولایت محبت است و لا غیر.
«الم تر الی الذین تولوا قومـا غضب الله علیهم ما هم منکم و لا منهم و یحلفون علی الکذب و هم یعلمون• اعد الله لهم عذابـا شدیدا انهم ساء ما کانوا یعملون؛
آیا ندیده‌ای کسانی را که قومی را که مورد
خشم خدایند به دوستی گرفته‌اند آنها نه از شمایند و نه از ایشان و به
دروغ سوگند یاد می‌کنند و خودشان (هم) می‌دانند؛ خدا برای آنان عذابی سخت آماده کرده است راستی که چه بد می‌کردند.»
(مراد از «قوما غضب الله» یهوداند.
قرآن در اینجا بخشی از توطئه‌های
منافقان را بر ملا می‌سازد، و آنها را با نشانه هایشان به مسلمانان معرفی می‌کند، و ذکر این معنی بعد از آیات
نجوا شاید به این مناسبت است که در میان نجوا کنندگان با
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) افراد منافقی نیز وجود داشتند که از این کار به عنوان پوششی برای توطئه‌های خود و اظهار نزدیکی به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) استفاده می‌کردند همین امر سبب شد که
قرآن به صورت یک امر کلی با آن برخورد کند.
نخست می‌فرماید: «آیا ندیدی کسانی را که
طرح دوستی با گروهی که مورد
غضب خدا بودند ریختند»؟! (ا لم تر الی الذین تولوا قوما غضب الله علیهم).
سپس می‌افزاید: «آنها نه از شما هستند و نه از آنان» یهود (ما هم منکم و لا منهم).
نه در مشکلات و گرفتاریها یاور شما هستند، و نه دوست صمیمی آنها، بلکه منافقانی هستند که هر روز چهره عوض می‌کنند، و هر لمحه به شکلی در می‌آیند.
باز در ادامه همین سخن می‌افزاید: «
سوگند دروغ یاد می‌کنند در حالی که خودشان می‌دانند»
دروغ می‌گویند.
«یـایها الذین ءامنوا لا تتولوا قومـا غضب الله علیهم... ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید مردمی را که
خدا بر آنان خشم رانده به دوستی مگیرید آنها واقعا از
آخرت سلب امید کرده‌اند همان گونه که کافران اهل گور قطع امید نموده‌اند.»
مراد از «قوما غضب الله» یهوداند که منافقان با آنها روابط دوستانه برقرار می‌کردند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «دوستی با یهود».
