• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دوران بین خاص و عام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دوران بین خاص و عام به معنی تردید در تعلق تکلیف به امر عام یا خاص است.



دوران بین خاص و عام، از مصادیق دوران بین اقل و اکثر بوده و عبارت است از شک در الزام به یکی از دو امری که رابطه آنها با یک دیگر، عام و خاص منطقی می باشد، مثل این که مکلف شک کند آیا در رکوع و سجده نماز، ذکر خاص ( سبحان الله ) واجب است یا هر ذکری خوانده شود، کفایت می کند.


مرحوم " آخوند خراسانی " معتقد است در دوران بین خاص و عام، برائت عقلی و شرعی جریان ندارد، بلکه از قبیل دوران امر بین متباینین بوده و مجرای اصل احتیاط می باشد.
[۳] تحریرالفصول، ذهنی تهرانی، محمد جواد، ج۵،۶، ص۶۸۸.



۱. ایضاح الکفایة، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۸۵-۹۰.    
۲. کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین، ص۳۰۴.    
۳. تحریرالفصول، ذهنی تهرانی، محمد جواد، ج۵،۶، ص۶۸۸.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۷۶، برگرفته از مقاله «دوران بین خاص و عام».    






جعبه ابزار