دَوْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَوْر (به فتح دال و سکون واو ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گردش، حركت و برگشتن شى‌ء به جاى اولّى است.
از اين لفظ نه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
دَوْر:
به معنای گردش است.
در
اقرب الموارد گويد:
دَوْر به معنى حركت و برگشتن شى‌ء به جاى اولّى است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت ياران فرموده:
«إِذا دَعَوْتُكُمْ إِلَى جِهادِ عَدُوِّكُمْ دارَتْ أَعْيُنُكُمْ، كَأَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ في غَمْرَة» «چون شما را به
جنگ مى‌خوانم چشم‌هايتان به دوران مى‌افتد گويا در مستى و اغماى
مرگ هستيد.»
حضرت درباره اين‌كه خودش در مراكز بماند و يارانش به جنگ بروند فرموده:
«وَ إِنَّما أَنَا قُطْبُ الرَّحا تَدُورُ عَلَيَّ وَ أَنَا بِمَكاني فَإِذا فَارَقْتُهُ اسْتَحارَ مَدارُها» «من قطب آسيابم كه سنگ آسياب بر دور من مى‌گردد و من در مكانم هستم، اگر از مكانم كنار روم مدار آسياب
حکومت متزلزل مى‌شود.»
از این کلمه نه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دور»، ج۱، ص۴۰۲.
