درید بن صمّه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوقره درید بن صمه جشمی بکری هوازنی (م ۸ هـ)، یکی از شاعران و جنگ‌آوران عرب تا قبل از
اسلام محسوب می‌گردد. او بزرگ
بنی‌جُشَم و فرمانده ایشان بود و عمری طولانی کرد تا اسلام را درک کرد، ولی اسلام نیاورد و سرانجام در
جنگ حنین بر آیین جاهلیت کشته شد.
ابوقره درید بن صمة بن بکر بن علقه بن خزاعه جشمی بکری هوازنی، از
قبیله هوازن بود
که در شرق
حجاز بودند.
به «صمّه» که لقب پدرش بود، شهرت داشت. اسلام را درک کرد، ولی آن‌را نپذیرفت
و از دشمنان سرسخت
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به شمار می‌رفت.
او بزرگ بنی‌جشم و سوارکاری شجاع، جنگجو، شاعر و از دلاوران قبیله هوازن، به شمار می‌رفت
که در حدود یکصد، نبرد شرکت کرد و در هیچ‌کدام شکست نخورد و نگریخت
و به دلیل آشنایی به فنون جنگی، وی را جهت راهنمایی و هدایت در جنگ شرکت می‌دادند. عمر او را، حدود دویست سال نوشته و گفته‌اند که در اواخر عمر، ابروهایش افتادند و چشم‌هایش را پوشانیدند.
علی (علیه‌السّلام) به اشعار او تمثل جسته است.
درید از
خنساء خواستگاری کرد و در وصف او اشعار عاشقانه سرود. هنگامی که خنساء تقاضایش را رد کرد، به
هجو او پرداخت.
از درید دیوان شعر برجای مانده است.
اشعار او را
ابوسعید سکری،
اصمعی و
ابی‌عمر شیبانی جمع‌آوری کرده‌اند.
درید به سال هشتم هجری
در جنگ حنین در حال شرک به قتل رسید،
بدین‌ترتیب که هوازن روانه جنگ با
مسلمانان شدند و او را که نابینا بود همراه آوردند تا از مشاوره‌اش بهره گیرند. هنگامی که هوازن شکست خوردند،
ربیعة بن رفیع سلمی، درید را دنبال کرد و او را به قتل رساند.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۲۹، برگرفته از مقاله «ابوقره درید بن صمه».
• عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگران پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۱۴.
