دائمه مطلقه با وجودیه لا دائمه در شکل دوم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

دائمه مطلقه با وجودیه لا دائمه در شکل دوم، از اصطلاحات علم منطق بوده و از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل دوم می‌باشد.

---

دائمه مطلقه با وجودیه لا دائمه در شکل دوم از اصطلاحات علم منطق بوده و از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل دوم می‌باشد.

۱.۱ - قیاس مختلط

«قیاس مختلط» قیاسی است که صغری و کبری آن از قضایای موجهه ترکیب یافته باشد.
یکی از ضروب منتج قیاس مختلط در شکل دوم عبارت است از: اختلاط قضیه دائمه مطلقه (صغرا) با وجودیه لادائمه (کبرا).

---

بعضی از منطق‌دانان شیوه‌های استخراج نتایج قضایای موجهه شکل دوم را در چهار قاعده منضبط کرده‌اند:

۲.۱ - قاعده اول

اگر یکی از دو مقدمه قیاس، ضروریه یا دائمه باشد نتیجه، دائمه مطلقه خواهد بود.

۲.۲ - قاعده دوم

هر گاه هیچ‌یک از دو مقدمه دائمه یا ضروریه نباشد اگر صغرا به قید» لاضرورت» و «لادوام» مقیّد نباشد عین جهتی که در صغرا موجود است به نتیجه نقل می‌شود.

۲.۳ - قاعده سوم

اگر هیچ‌یک از دو مقدمه دائمه یا ضروریه نباشد و صغرا مرکّب، یعنی مقیّد به «لادوام» یا «لاضرورت» باشد، قید، اسقاط و بقیه جهت از صغرا به نتیجه منتقل می‌شود.

۲.۴ - قاعده چهارم

اگر هیچ‌یک از دو مقدمه دائمه یا ضروریه نباشد و صغرا دارای هر گونه ضرورت غیر دائمه، یعنی ضرورت وصفیه یا وقتیه باشد، ضرورت، اسقاط و نتیجه به بقیه آن جهت موجَّه می‌شود.
بنابراین، نتیجه حاصل از اختلاط قضیه دائمه مطلقه با وجودیه لادائمه طبق قاعده اول، دائمه مطلقه خواهد بود؛
مثال: دائماً هیچ سنگی خندان نیست و هر انسانی در یک زمانی خندان است، نه همیشه؛ پس دائماً هیچ سنگی انسان نیست.

---