• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خَوَل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





خَوَل (به فتح خاء و واو) از واژگان قرآن کریم به معنای عطیّه است.



خَوَل (بر وزن فرس) به معنای عطيّه است. در قاموس و اقرب مي‌گويد: خَوَل هر عطيّه‌اى است كه خدا از نعمت‌ها و غلامان و كنيزان و غير به تو داده است.
ناگفته نماند: خول بر وزن‌ فرس جمع خولىّ به معنى غلام نيز آمده است در نهج البلاغه نامه ۶۲ فرموده: «من ناراحتم از اينكه سفيهان و بدكاران والى اين امّت شوند.» «فَيَتَّخِذُوا مَالَ اللَّهِ دُوَلًا وَ عِبَادَهُ‌ خَوَلًا دول بر وزن صرد به معنى گرداندن مال ميان چند نفر است و خول به معنى بندگان و بردگان است. يعنى: «مال خدا را ميان خود بگردانند و به بندگان خدا ندهند و بندگان خدا را بردگان خود بدانند.» در اينجا نيز معناى عطيّه ملحوظ است يعنى خيال كنند كه خدا مردم را به آنها برده عطا كرده است.
و حديث مشهور در باره بنی‌امیّه كه از حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده از همين مادّه است و آن چنين است‌ : «اذا بَلَغَ بَنُو أَبِى الْعَاصِ ثَلَثِينَ رَجُلًا اتَّخَذُوا مَالَ اللَّهِ دُوَلًا وَ دِينَ اللَّهِ دَخَلًا وَ عِبَادَ اللَّهِ‌ خَوَلًا



(وَ تَرَکْتُمْ ما خَوَّلْناکُمْ‌ وَراءَ ظُهُورِکُمْ‌) یعنی: «آنچه را که به شما عطا کرده بودیم در پشت سر گذاشتید.»
(ثُمَّ اِذا خَوَّلَهُ‌ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ ما کانَ یَدْعُوا اِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ‌) یعنی: «پس چون نعمتی به او عطا کرد دعای قبلی خویش را فراموش می‌کند.»
طبرسی گفته: تخويل به معنى اعطاء است و اصل آن تمليک عطيّه است چنان‌كه تمويل به معنى تمليک مال است.

۲.۱ - خال

خال به معنى دایى و جمع آن أخْوال است.
(وَ بَناتِ‌ خالِکَ‌ وَ بَناتِ‌ خالاتِکَ‌) (و دختران دايى تو، و دختران خاله‌ها.)
(و اَوْ بُیُوتِ‌ اَخْوالِکُمْ‌ اَوْ بُیُوتِ‌ خالاتِکُمْ‌) (يا خانه‌هاى دايی‌هايتان، يا خانه‌هاى خاله‌هايتان.)

۲.۲ - خاله

خاله، خواهر مادر است و جمع آن خالات است كه گذشت‌.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۱۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۰۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۶۶.    
۴. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۹۹۶.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۱۲۰.    
۶. نهج البلاغه، تحقیق الحسون، نامه۶۲، ص۷۴۲.    
۷. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۱، ص۵۳۷.    
۸. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۱۵۷.    
۹. انعام/سوره۶، آیه۹۴.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۸۶.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۳۹۷.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۲۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۹۲.    
۱۴. زمر/سوره۳۹، آیه۸.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۴۲.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۶۹.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۶۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۵۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۲۰.    
۲۰. احزاب/سوره۳۳، آیه۵۰.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۴.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۵۵.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۰۳.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۷۱.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۴۶.    
۲۶. نور/سوره۲۴، آیه۶۱.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵۸.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۶۴.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۲۸.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۴۵.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۷۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خول»، ج۲، ص۳۱۳.    






جعبه ابزار