خَمْد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَمْد (به فتح خاء و سکون میم) و
خُمود (به ضم خاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای فرو نشستن زبانه آتش است و اگر در مورد انسان به کار رود کنایه از مرگ است..
خَمْد:
خُمود: فرو نشستن زبانه آتش است. «خَمَدَتِ النَّارُ خُمُوداً: طَفِئَ لَهَبُهَا»
و آن در انسان كنايه از
مرگ است.
(فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتَّی جَعَلْناهُمْ حَصِیداً خامِدِینَ) «ادّعایشان پیوسته چنین بود تا درو شده بی‌جانشان کردیم.»
(اِنْ کانَتْ اِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَاِذا هُمْ خامِدُونَ) (فقط يک
صیحه آسمانی بود و ناگهان همگى خاموش شدند.)
در
نهج البلاغه خطبه ۱۹۸ در وصف
قرآن فرموده:
«وَ فُرْقَاناً لَا یَخْمُدُ بُرْهَانُهُ وَ تِبْیَاناً لَا تُهْدَمُ اَرْکَانُهُ.» (فرقان و جدا كننده حق از باطلى كه درخشش دليلش به خاموشى نگرايد، بنيانى كه اركان آن منهدم نگردد.)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خمد»، ج۲، ص۲۹۸.
