خَلْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَلْق (به فتح خاء و سکون لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آفریدن و آفریده است.
خَلْق به معنای آفریدن و آفریده آمده است. ناگفته نماند: اصل
خلق به معنی‌اندازه‌گیری و تقدیر است و چون آفریدن توام با‌اندازه‌گیری است لذا
خلق را آفریدن و آفریده معنی می‌کنند چنانکه اهل
لغت گفته‌اند.
امام علی (علیه‌السلام) «فَاتَّقُوا اللهَ عِبَادَ اللهِ جِهَةَ مَا خَلَقَكُمْ لَهُ» (اى بندگان خدا از نافرمانى او بپرهيزيد، به خاطر هدفى كه شما را براى آن آفريده)
(شرح‌های خطبه:
)
همچنین فرموده:
«فَإِنَّي أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللهِ الَّذِي ابْتَدَأَ خَلْقَكُمْ» (من شما را به ترس از خدایی توصیه می‌کنم که آفرینشتان را آغاز کرده)
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خلق»، ج۱، ص۳۶۱.
