خَلا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَلا: (اِلَّا خَلا فیها نَذیرٌ)«خَلا» از مادّه
«خلاء» در اصل به معنای مکانی است که ساتری در آن نباشد؛
این واژه، هم در مورد زمان به کار می‌رود و هم مکان و از آنجا که زمان در گذر است، به ازمنه گذشته «ازمنه خالیه» گفته می‌شود؛ زیرا اکنون اثری از آنها نیست، و
دنیا از آن خالی شده است.
(إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَ نَذِيرًا وَ إِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خلَا فِيهَا نَذِيرٌ) (ما تو را بحق به عنوان بشارت‌دهنده و انذار كننده فرستاديم؛ و هر امّتى در گذشته انذاركننده‌اى داشته است!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مفاد اين جمله آن طور كه سياق اقتضاء دارد، اين است كه: ما تو را فرستاديم، تا بشير و نذير باشى، و اين كار ما كارى نوظهور و غريب نيست، براى اينكه هيچ امتى از امم گذشته نيست، مگر آنكه نذيرى در آنها بوده و گذشته، و اين فرستادن
بشیر و
نذیر از سنت‌هاى جارى
خدا است، كه همواره در خلقتش جريان دارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خَلا»، ص۲۱۱.
