خَرم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَرَم (به فتح خاء و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قطع کردن و شکافتن است.
و
خَرْم (به فتح خاء و سکون راء) به معنای شکاف و سوراخ است.
واژه خَرَم چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
خَرَم به معنای قطع کردن و شکافتن آمده و و
خَرْم (به فتح خاء و سکون راء)
به معنای شکاف و سوراخ است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با خشونت
عمر بن الخطاب فرموده:
«فَصاحِبُها كَراكِبِ الصَّعْبَةِ، إِنْ أَشْنَقَ لَها خَرَمَ، وَ إِنْ أَسْلَسَ لَها تَقَحَّمَ.» «
رفیق و همنشین او مانند
شتر سواری بود که اگر زمامش را می‌کشید بینی‌اش را می‌شکافت و اگر زمام را رها «شل» می‌کرد
شتر خود را به
هلاکت می‌انداخت.»
امام علی (علیه‌السلام) فرموده:
«اعْجَبوا لِهذا الاِْنْسانِ يَنْظُرُ بِشَحْم، وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْم، وَ يَسْمَعُ بِعَظْم، وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْم!!.» «از این
انسان تعجب کنید: با پیه‌ای نگاه می‌کند، و با گوشتی (
زبان) سخن می‌گوید و با استخوانی می‌شنود و از سوراخی
نفس می‌کشد.»
واژه خَرَم چهار بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خرم»، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۸.
