خوردنیهای بهشت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از نعمتهای
بهشت خوردنیهایی است که خداوند برای
بهشتیان فراهم نموده
قرآن کریم برخی از ویژگیهای خوراکی‌های
بهشتی را بیان نموده.
جهنمیان به خوردنیهای
بهشت طمع می‌ورزند.
ونادی اصحـب النار اصحـب الجنة ان افیضوا علینا من المآء او مما رزقکم الله..
و
دوزخیان ،
بهشتیان را صدا می‌زنند که: « (
محبت کنید) و مقداری آب، یا از آنچه خدا به شما روزی داده، به ما ببخشید! » آنها (
در پاسخ) می‌گویند: «خداوند اینها را بر کافران
حرام کرده است! »
قرآن گفتگوی دوزخیان با
بهشتیان را با جمله" نادی" که معمولا برای سخن گفتن از دور است آورده و این نشان میدهد که
در میان این دو گروه فاصله بسیار زیادی است، و البته این موضوع هیچ
بعید نیست که حتی تا میلیونها فرسنگ فاصله سخن یکدیگر را بشنوند و حتی یکدیگر را
در پاره‌ای از اوقات ببینند، و اگر این موضوع
در گذشته ممکن بود برای بعضی مشکلی ایجاد کند
در عصر و زمان ما که انتقال صداها و تصویرها از فاصله‌های بسیار دور
در همین جهان حل شده است جای
تعجب نخواهد بود.
نخستین تقاضای دوزخیان
در آیه فوق همان آب ذکر شده و این طبیعی است که شخصی که
در آتش میسوزد قبل از هر چیز آب می‌طلبد تا
عطش سوزان خود را تسکین بخشد.
جمله مما رزقکم الله (از آنچه خدا بشما روزی داده) که تعبیری است سربسته و توام با یک نوع
ابهام نشان میدهد که حتی دوزخیان نمی‌توانند از
ماهیت و انواع نعمتهای
بهشتی آگاه شوند، این موضوع با بعضی از احادیث که می‌گوید
در بهشت نعمتهایی است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به فکر هیچ انسانی نگذشته است کاملا تطبیق می‌کند.
خوردنیهای ویژه
بهشتی در صبحگاهان و شامگاهان
در اختیار
اهل بهشت است.
لایسمعون فیها لغوا الا سلـما ولهم رزقهم فیها بکرة وعشیا.
در آن جا هرگز گفتار لغو و بیهوده‌ای نمی‌شنوند و جز سلام
در آن جا سخنی نیست و هر
صبح و شام، روزی آنان
در بهشت مقرر است.
با توجه به اینکه از آیات
قرآن استفاده می‌شود که
بهشتیان هر چه بخواهند
در اختیارشان قرار می‌گیرد منظور از «بکرة و عشیا» روزیهای ویژه است. از رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نقل شده است: هدایای جالب و ویژه از سوی خداوند
در اوقاتی که
در این دنیا
نماز می‌خواندند
در بهشت به آنها می‌رسد.
مفسران گویند:
در بهشت ماه و خورشید نیست، تا
صبح و شامی وجود داشته باشد. مقصود این است که غذاهایی مثل غذای
صبحانه و
شام ، برای آنها آورده می‌شود. گویند:
عرب هر گاه
در روز دو وعده غذا می‌خورد، خوشحال و هر گاه یک وعده غذا می‌خورد، ناراحت می‌شد. خداوند متعال به ایشان خبر داد که
در بهشت، مطابق دو وعده به شما
غذا داده می‌شود.
در آنجا شبی وجود ندارد. سراسر نور است و روشنایی.
خوردنیهای
بهشت،
در برابر
اعمال نیک دنیایی است.
کلوا واشربوا هنیـا بما کنتم تعملون.
(به آنها گفته می‌شود: ) بخورید و بیاشامید گوارا اینها
در برابر اعمالی است که انجام می‌دادید!
کلوا واشربوا هنیـا بما اسلفتم فی الایام الخالیة.
(و به آنان گفته می‌شود: ) بخورید و بیاشامید گوارا
در برابر اعمالی که
در ایام گذشته انجام دادید
کلوا واشربوا هنیـا بما کنتم تعملون.
(به آنها گفته می‌شود: ) بخورید و بیاشامید
گوارا اینها
در برابر اعمالی است که انجام می‌دادید!
آری این نعمتهای بزرگ بی
حساب نیست، اینها پاداش اعمال شما است که
در دنیا برای امروز ذخیره کردید و از پیش فرستادید، البته این اعمال ناچیز هنگامی که
در افق
فضل و
رحمت الهی قرار گرفته به چنین ثمراتی منتهی شده است.
گوشتهای
بهشت، مطابق خواست و میل اهل آنها است.
وامددنـهم بفـکهة ولحم مما یشتهون.
و همواره از انواع میوه‌ها و گوشتها- از هر نوع که بخواهند-
در اختیارشان می‌گذاریم.
تعبیر" مما یشتهون" (از آنچه بخواهند) نشان میدهد که
بهشتیان در انتخاب نوع و
کمیت و
کیفیت این میوه‌ها و غذاها، کاملا آزادند، هر آنچه بخواهند
در اختیار دارند.
البته غذاهای
بهشتی منحصر به این دو نیست ولی اینها دو غذای مهمند.
ولحم طیر مما یشتهون.
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!
این نکته نیز قابل ذکر است که
در مورد میوه تعبیر به" یتخیرون" (
انتخاب می‌کنند) و
در مورد گوشت تعبیر به" یشتهون" (
اشتها دارند) شده است بعضی از مفسران خواسته‌اند
در میان این دو تعبیر، تفاوتی قائل شوند، ولی بیشتر به نظر می‌رسد که هر دو ناظر به یک معنی است با دو عبارت متفاوت، منظور این است
بهشتیان هر نوع غذایی را بپسندند از سوی خدمتکاران
بهشتی در اختیارشان گذاشته می‌شود.
خوردنیهای
بهشت زوال ناپذیر است.
مثل الجنة التی وعد المتقون تجری من تحتها الانهـر اکلها دائم..
توصیف بهشتی که به پرهیزگاران
وعده داده شده، (این است که) نهرهای آب از زیر درختانش جاری است، میوه آن همیشگی، و سایه اش دائمی است این سرانجام کسانی است که
پرهیزگاری پیشه کردند و سرانجام کافران،
آتش است
دومین
وصف باغهای
بهشت این است که" میوه‌های آن دائمی و همیشگی است" (اکلها دائم).
نه همچون میوه‌های این جهان که فصلی است و هر کدام
در فصل خاصی آشکار می‌شود بلکه گاهی بر اثر آفت و بلا ممکن است
در یک سال اصلا نباشد، اما میوه‌های
بهشتی نه آفتی دارد، و نه فصلی و موسمی است، بلکه همچون ایمان مؤمنان راستین
دائم و پابرجا است. .
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۲۵، برگرفته از مقاله «خوردنیهای بهشت»
