خواجه عبدالله عظیمآبادی تأیید هندوستانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَأْییدِ هِنْدوسْتانی، خواجه عبدالله عظیمآبادی، متخلص به تأیید،
شاعر و نویسندۀ سدههای ۱۲ و ۱۳ق/ ۱۸ و ۱۹م بود.
نسب وی به خواجۀ سمرقند، فردوسی میرسد.
تأیید در علوم ادبی و تاریخنگاری مهارت داشت.
نواب خانخانان بهادر مظفر جنگ او را به اتابکی نواب
مؤتمنالملک بهادر، استاندار بنگال برگماشت. سپس نواب علی ابراهیمخان خلیل (د ۱۲۰۸ق) او را به بنارس دعوت کرد. تأیید هم ضمن مسافرت به آن دیار در تألیف تذکرۀ صحف ابراهیم با
علی ابراهیمخان خلیل در انتخاب ابیات مشارکت کرد و بر این تذکره خطبهای هم نوشت.
تأیید منشی نواب علی ابراهیمخان نیز بوده است.
آقابزرگ دیوانی به او نسبت میدهد، اما در منابع دیگر از این دیوان یاد نشده است. محمدعلی تمنا فرزند تأیید هندوستانی منشآتی را که پدرش از دیگران گردآوری کرده بود، با عنوان ریاض المنشآت در دو «روضه» تنظیم کرد. روضۀ اول آن شامل مکتوباتی است که از جانب نواب علی ابراهیمخان به امرا و شاهزادگان نوشته شده است. روضۀ دوم مراسلاتی است که نواب یاد شده خود به امرا و احباب نوشته است.
وی در ۱۲۰۶ق/۱۷۹۲م درگذشت.
(۱) تهرانی، آقابزرگ، الذریعة.
(۲) خلیل، علی ابراهیم، صحف ابراهیم، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، کتابخانۀ خدابخش.
(۳) عظیمآبادی، حسینقلی، تذکرۀ نشترعشق، به کوشش اصغر جانفدا، دوشنبه، ۱۹۸۱م.
(۴) علیحسنخان، صبح گلشن، به کوشش محمدعبدالمجید، کلکته، ۱۲۹۵ق.
(۵) منزوی، خطی مشترک.
(۶) نوشاهی، عارف، فهرست نسخههای خطی فارسی، اسلامآباد، ۱۳۶۳ش.
(۷) Ashraf، M، Catalogue of Persian Manuscripts، Hyderabad، ۱۹۶۶.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تَأْییدِ هِنْدوسْتانی»، شماره۵۷۳۸.