خلود (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خلود: (خالِدینَ فیها مَا دامَتِ)«خلود» در اصل
لغت، به معنای بقای طولانی، و هم به معنای
ابدیت آمده است،
بنابراین کلمه
«خلود» به تنهایی دلیل بر ابدیت نیست؛ زیرا هر نوع بقاء طولانی را شامل می‌شود. ولی، در بسیاری از
آیات قرآن با قیودی ذکر شده است که از آن به وضوح مفهوم ابدیت فهمیده می‌شود.
(خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ • وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ) (تا آسمان‌ها و زمين برپاست، جاودانه در آن خواهند ماند؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد. به يقين پرورگارت آنچه را بخواهد انجام مى‌دهد. • امّا كسانى كه سعادتمند شدند، تا آسمان‌ها و زمين برپاست، جاودانه در
بهشت خواهند ماند؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد. اين بخششى است قطع نشدنى.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب در
مفردات گفته: كلمه
خلود به معناى
برائت و دورى هر چيز از معرضيت براى
فساد و باقى ماندنش بر صفت و حالتى است كه دارد،
عرب هر چيزى را كه زود فاسد نمى‌شود با كلمه خلود وصف مى‌كند، مثلا سنگ‌هاى يك پايه را كه اسم اصليش اثافى است
خوالد مى‌خوانند، چون به‌طور مسلم يك پايه خالد و جاودان نيست و اين تعبير به خاطر اين است كه سنگ مذكور سنگ محكمى است كه دير از بين مى‌رود، و اين كلمه از باب
خلد،
يخلد،
خلودا است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خلود»، ص۲۱۳.
