"فرش" جمع "فراش" در اصل به معنی هر گونه فرش یا بستری است که می‌گسترانند و به همین تناسب گاه به عنوان کنایه از همسر به کار می‌رود (خواه مرد باشد یا زن). لذا در حدیث معروف از پیغمبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمده است الولد للفراش و للعاهر الحجر: فرزندی که از زن شوهردار متولد می‌شود متعلق به همان خانواده است و اگر مرد فاسق و زناکاری در این میان بوده بهره‌اش تنها سنگ است. (و احتمال انعقاد فرزند از نطفه او پذیرفته نیست). بعضی نیز" فرش" را به معنی حقیقی (نه به معنی کنایی) تفسیر کرده‌اند، و آن را اشاره به فرشها و بسترهای بسیار گرانبها و پر ارزشبهشت دانسته‌اند، ولی در این صورت ارتباط آیات بعد که حکایت از حوریان و همسران بهشتی می‌کند از آن قطع می‌شود.
بعضی از مفسرین مراد از فرش مرفوعه را زنان ارجمندی دانسته‌اند که در عقل و جمال و کمال قدر و منزلتی بلند دارند، و استدلال کرده‌اند به اینکه: کلمه فراش در مورد زنان نیز استعمال دارد، و اتفاقا آیه بعدی هم که می‌فرماید: "انا انشاناهن انشاء... " با این وجه تناسب دارد.
