خطاب تحبب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خطاب تحبب،
خطاب
در مقام اظهار
محبت
به مخاطب است.
فهرست مندرجات
۱ - تعریف
۱.۱ -
مثال
اول
۱.۲ -
مثال
دوم
۲ - پانویس
۳ - منبع
۱ - تعریف
[
ویرایش
]
یکی از انواع
خطابهای قرآن
، خطاب «تحبیب» یا «تحبب» است. «تحبیب» به معنای کسی را
دوست
خود قرار دادن و «تحبب» به معنای اظهار محبت و دوستی به دیگران است. در خطاب تحبیب، گوینده میخواهد به
مخاطب
اظهار دوستی و محبت کند؛
۱.۱ -
مثال
اول
(یا ابت لم تعبد ما لا یسمع ولا یبصر)؛ «ای پدر! چرا چیزی را می
پرستی
که نه میشنود و نه میبیند؟! ».
[۱]
مریم/سوره۱۹، آیه۴۲.
در این آیه
حضرت ابراهیم
عمویش
آذر
را خطاب و از پرستش
بتها
دوستانه
نهی
میکند.
۱.۲ -
مثال
دوم
(یا بنی انها ان تک مثقال حبة…)؛ «ای پسرک من! اگر
عمل
تو به اندازه سنگینی
دانه
خردلی باشد…»
[۲]
لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.
که خطاب
لقمان
به فرزند خودش است.
[۳]
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۵۰.
[۴]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۱۵.
۲ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
مریم/سوره۱۹، آیه۴۲.
۲.
↑
لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.
۳.
↑
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۵۰.
۴.
↑
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۱۵.
۳ - منبع
[
ویرایش
]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «خطاب تحبب».
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری