• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خِصاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: خِصاء (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: خصاء.


خِصاء (به کسر خاء و فتح صاد) از واژگان نهج البلاغه به معنای کشیدن بیضتین است. خَصِیّ (به فتح خاء و کسر صاد) به معنای اخته، آنکه بیضتین او کشیده شده است. این واژه یک بار در نهج البلاغه آمده است.


خِصاء
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۴۵.    
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۱۲۴.    
به معنای کشیدن بیضتین آمده است. خَصِیّ به معنای اخته، آنکه بیضتین او کشیده شده است. جمع آن در «نهج» خُصیان آمده است.

امام علی (علیه‌السلام) فرموده: «يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ الْمَاحِلُ.... فَعِنْدَ ذلِكَ يَكُونُ السُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ الامَاءِ، وَإِمَارَةِ الصِّبْيَانِ، وَتَدْبِيرِ الْخِصْيَانِ!»
[۳] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۹۳، حکمت ۹۶.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۷۳، حکمت ۱۰۲.    
[۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۶، حکمت ۱۰۲.    
«بر مردم زمانی می‌آید که در آن فقط سعایتگر مقرّب می‌شود... در آن وقت حکومت با مشورت زنان و فرمانروائی کودکان و تدبیر اخته‌ها خواهد بود.»
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۵۷، حکمت ۱۰۲.    
[۷] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۴.    
(شرح‌های حکمت:
[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۵.    
[۹] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۶۰۲.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۱۵۱.    
[۱۱] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۲۶۰.    
) ظاهرا اشاره به حکومت بنی امیّه است.

واژه خصی یک بار در نهج آمده و در قرآن مجید نیامده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۴۵.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۱۲۴.    
۳. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۹۳، حکمت ۹۶.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۷۳، حکمت ۱۰۲.    
۵. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۶، حکمت ۱۰۲.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۵۷، حکمت ۱۰۲.    
۷. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۴.    
۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۵.    
۹. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۶۰۲.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۱۵۱.    
۱۱. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۲۶۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خصاء»، ج۱، ص۳۴۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 96 نهج البلاغه
جعبه ابزار