خسف

خَسْف، فرورفتن است.

خسف‌ فرو رفتن چشم یا فرورفتن در زمین به جهت عذاب را می گویند .

به فتح خاء‌ و سکون سین، تلفظ می گردد .

عنوان ياد شده به مناسبت در باب صلات و دیات به كار رفته است.

نماز گزاردن در سرزمين خسف (سرزمينى كه خداوند دشمنان خود را با فروبردن در آن کیفر كرده است يا خواهد كرد) مانند سرزمين بابِل و بيداء مکروه است.

اگر بر اثر جنایت، حدقه چشم نابینایی فرو رود، بنابر قول مشهور يك سوم دیه چشم بر عهدۀ جانی ثابت مى‌گردد

رده‌های این صفحه : دیات | فقه | نماز