خدعه (اصطلاحات نظامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خدعه در اصطلاحات فقه نظامی عبارت است از به کارگیری
نیرنگ و
خدعه در
جنگ برای نابود کردن یا تسلیم ساختن دشمن. طبق
روایات خدعه در جنگ
جایز و نیکوست.
خدعه در لغت به معنی، نیرنگ، گول زدن و گمراه کردن، چشم‌بندی و غیره... آمده است.
در
اصطلاح به کارگیری نیرنگ و
خدعه در جنگ برای نابود کردن یا تسلیم ساختن دشمن گفته می‌شود.
حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمود:
از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در
جنگ خندق شنیدم که فرمود: «الْحَرْبُ
خُدْعَةٌ؛
جنگ فریب است.» و نیز فرمود: «تُکَلِّمُوا بِما ارَدْتُمْ»
یعنی آنچه را که می‌خواهید درباره نابودی دشمن (باگفتن
دروغ) به زبان بیاورید، آزاد هستید.
در تاریخ چنین نقل شده است: حضرت علی (علیه‌السّلام) در جنگ خندق
عمرو بن عبدود را به کار دیگری مشغول کرد و سپس به پای او شمشیر زد که قطع شد. عمرو گفت: ای علی،
خدعه کردی. حضرت جواب داد «الْحَرْبُ
خُدْعَةٌ؛ جنگ، فریب است.»
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:
«ثَلاثٌ یَحْسِنْ فیهِّنَ الْکِذْب: الْمَکیدَةُ فِی‌الْحَرْبِ وَعَدْتُکَ زُوْجَتُکَ وَالْاصْلاحِ بَیْنَ النَّاسِ؛
در سه جا دروغ نیکوست، فریب در نبرد و وعده به همسر خود و سازش دادن میان مردمان.»
•
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۵۳.
