ختنه گاه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ختنه گاه محل وقوع
ختنه را گویند و از آن در ابواب مختلف فقهی همچون
طهارت ،
صوم ،
حج ،
طلاق ،
قصاص و
دیات سخن به میان آمده است .
به موضعى که ختنه صورت مىگیرد، یعنى
حشفه در مرد و دو لبه
آلت تناسلی در زن ختنه گاه گفته مىشود
از آن در بسیارى از بابها همچون
طهارت،
صوم،
حج،
طلاق،
قصاص و
دیات سخن گفتهاند.
آمیزش به
مقدار ختنه گاه یا بیشتر، در شرع موضوع احکامى چند واقع شده است، مانند
جنابت،
عده، ثبوت تمامى
مهر،
نسب،
مجازات- اعم از
حد و
تعزیر- و
حرمت ابدی. چنان که در بعضى موارد، مانند
لواط ،
آمیزش به
مقدار بعض ختنه گاه نیز موجب ثبوت احکام آن است.
نزدیکی کردن (
جماع) عرفاً با
دخول به
مقدار حشفه تحقق مىیابد؛
از این رو همه
احکام تکلیفی و وضعىِ عنوان
آمیزش (
جماع و
وطی) در صورت
دخول به
مقدار حشفه بر آن مترتب مىگردد؛
حکم تکلیفی، مانند
حرمت آمیزش با
همسر در حال
روزه،
اعتکاف و
احرام و
حکم وضعی، مانند اشتراط
آمیزش با
همسر در الحاق
نوزاد به شوهر، حصول تحلیل در زنى که سه بار
طلاق داده شده، سبب بودن آن براى
بطلان روزه،
اعتکاف و
حج و ثبوت
حد در
زنا.
و در برخی از احکام نیز دخول با قسمتی از ختنهگاه (
حشفه) موضوع حکم قرار گرفته است نه تمام آن. بر همین اساس در تعریف لواط در
تحریرالوسیله آمده است: لواط، وطی دو مذکر از جنس آدم بهواسطه دخول و غیر آن میباشد.»
و «درصورتیکه لواط به طور دخول نباشد؛ مانند تفخیذ یا بین دو
کفل، حدّ آن صد
تازیانه میباشد؛ و بین
محصن و غیر محصن و کافر و
مسلمان فرقی نیست درصورتیکه فاعل کافر و
مفعول مسلمان نباشد وگرنه کشته میشود. و اگر فعل از او تکرار شود و حدّ در خلال آنها واقع شود در چهارمی کشته میشود و بعضی گفتهاند که در سومی به قتل میرسد ولی اولی اشبه است.»
علاوه بر حد، از آثار وضعی آن این است که «کسی که با پسری لواط نموده - ولو با بعض
حشفه - مادر پسر، اگرچه بالا برود و
دختر او، اگرچه پایین برود و
خواهر او، برای همیشه بر او
حرام میشوند. و بین اینکه هر دو (فاعل و مفعول) کوچک یا بزرگ یا مختلف باشند، فرقی نیست. و مادر و دختر و خواهر
فاعل، بنابر اقوی بر
مفعول حرام نمیباشند، و مادر و دختر و خواهر
رضاعی مفعول مانند نسبیها میباشند.»
کودکى که ختنه شده به دنیا آمده،
مستحب است بر ختنه گاه وى تیغ بکشند.
قطع
عمد ى
حشفه موجب ثبوت
قصاص است.
در صورت عدم امکان
قصاص یا
قطع غیر
عمد ى آن،
دیه کامل ثابت است.
دیه بعض ختنه گاه، به نسبت کل ختنهگاه محاسبه مىشود.
در تحریرالوسیله آمده است: «در
حشفه و بیشتر از آن اگرچه چیزی از ذکر نماند درصورتیکه با یک قطع کردن باشد دیه کامل است. و بین ذکر جوان و پیرمرد و بچه و خصی خلقتی و کسی که بیضههایش کشیده شده یا بیضههایش کوبیده شده و غیر آن، درصورتیکه موجب
فلج نباشد، فرقی نیست.»
و «اگر قسمتی از
حشفه را قطع نماید دیه مقطوع به نسبت دیه از مساحت
حشفه، حساب میشود، نه مساحت همه ذکر.»
و «اگر
حشفه را قطع نماید و دیگری - یا همان شخص به قطع کردن دیگری - بقیه آن را قطع نماید، پس دیه برای قطع
حشفه و
حکومت برای قطع باقیمانده است. و اگر کسی قسمتی از
حشفه و دیگری بقیه
حشفه را قطع نماید بر هر یک از آنها بهحساب مساحت است.»
و «اگر قسمتی از
حشفه را قطع کند و دیگری ذکر را بهطوری قطع کند که چیزی از آن نماند، پس در قطع قسمتی از
حشفه به
مساحت حساب میشود و در قطع باقیمانده، چند وجه است: حکومت، یا حساب نسبت به
حشفه و حکومت در باقیمانده، یا دیه کامل؟ اوجه آنها اولی است و
احوط (استحبابی) آنها آخری میباشد.»
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص ۴۳۵. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی