• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حیوان (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حیوان (لغات‌قرآن).

حَیَوان (بر وزن ضربان و جریان): هر ذی‌روح زنده را گویند، خواه ناطق باشد یا غیر ناطق.



حَیَوان هر ذی‌روح زنده را گویند، خواه ناطق باشد یا غیر ناطق.


۱. گاهی منظور از آن حیوان، غیر انسان است نظیر: «قَدْ تَسَمَّى عَالمِاً وَلَيْسَ بِهِ... فَالصُّورَةُ صُورَةُ إِنْسَان، وَالْقَلْبُ قَلْبُ حَيَوَان» «و ديگرى (خويش) را عالم خوانده در صورتى كه عالم نيست... چهره او چهره انسان است و قلبش قلب حيوان!» (شرح‌های خطبه: )
۲. گاهی شامل انسان نیز هست چنانکه امام علی (علیه‌السّلام) درباره عجز از خلقت فرموده: «وَلَوْ اجْتَمَعَ جَمِيعُ حَيَوانِهَا... عَلَى إِحْدَاثِ بَعُوضَة، مَا قَدَرَتْ عَلَى إِحْدَاثِهَا» (در صورتى كه اگر همه موجودات زنده جهان... گرد آيند، هرگز بر ايجاد پشه‌اى از عدم، توانايى ندارند) (شرح‌های خطبه: )
۳. و نیز امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در خطبه‌ای دیگر درباره انسان و غیر انسان و زنده و مرده فرموده: «ابْتَدَعَهُمْ خَلْقاً عَجِيباً مِنْ حَيَوَان وَمَوَات، وَسَاكِن وَذِي حَرَكَات»خداوند» مخلوقاتى شگفت از حيوان و جماد، ساكن و متحرّك ابداع كرد) (شرح‌های خطبه: )
۴. و اینکه قرآن مجید فرموده: (و ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا اِلَّا) مراد زندگی حقیقی و یا زندگی است که مرگ ندارد.


این واژه سه بار در «نهج» آمده است


۱. قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، ج۱، ص۳۲۰.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۱، ص۱۱۵.    
۳. الراغب الاصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۲۶۹.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۷۱، خطبه ۸۶.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۵۲، خطبه ۸۵.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۱۹، خطبه ۸۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۶۹، خطبه ۸۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۲۵.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۹۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۵۶۲.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۱۸۰.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۷۳.    
۱۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۲۹، خطبه ۱۸۶.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۴۷، خطبه ۱۸۱.    
۱۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۷۵، خطبه ۱۸۶.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۲۷و۴۲۹، خطبه ۱۸۶.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۲۶۸.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۷۸.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۲۲۸.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۱۱۹.    
۲۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۹۰.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۶۰، خطبه ۱۶۵.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۸۶، خطبه ۱۶۳.    
۲۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۳۵، خطبه ۱۶۵.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۶۱، خطبه ۱۶۵.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۵۸.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۰۸.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۳۵۷.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۴۸.    
۳۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۰۶.    
۳۱. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۴.    



قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «حیوان»، ج۱، ص۳۲۰.    






جعبه ابزار