• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکمت ۳۵۷ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



أسلوب مواجهة الدنيا

وَ قَالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ):
و آن حضرت فرمود:

«يَا أيُّها النَّاسُ،»۱
ای‌ مردم،



«مَتَاعُ الدُّنْيَا حُطَامٌ مُوبِىءٌ،»۲
کالای‌ دنیا گیاهی‌ است خشک و وباخیز،



«فَتَجَنَّبُوا مَرْعَاهُ!»۳
از چراگاه آن بپرهیزید!



«قُلْعَتُهَا أَحْظَى مِنْ طُمَأْنِينَتِهَا،»۴
چه اینکه دل کندن از آن لذت بخش تر از اعتماد به آن است،



«وَ بُلْغَتُهَا أَزْكَى مِنَ ثَرْوَتِهَا،»۵
و به اندازه برداشت کردن ازدنیا پاکیزه تر از اندوختن آن است،



«حُكِمَ عَلَى مُكْثِر مِنْهَا بِالْفَاقَةِ،»۶
بر آن که به افزون کردن ثروت اقدام کند حکم به تهیدستی‌ شده،



«وَ أُعيِنَ مَنْ غَنِيَ عَنْهَا بِالرَّاحَة،»۷
و آن که درآن کوس بی‌ نیازی‌ زده به آسایشش کمک گشته.



«مَنْ رَاقَهُ زِبْرِجُهَا أَعْقَبَتْ نَاظِرَيْهِ كَمَهاً،»۸
آن را که زیور دنیا به شگفتی‌ اندازد کوردلی‌ از پی‌ درآید،



«وَ مَنِ اسْتَشْعَرَ الشَّغَفَ بِهَا مَلاََتْ ضَمِيرَهُ أَشْجاناً،»۹
و آن که عشقش را به دل گیرد خاطرش را از اندوهها پر کند



«لَهُنَّ رَقْصٌ عَلى سُوَيْدَاءِ قَلْبِهِ،»۱۰
که برای‌ آن اندوهها در سویدای‌ قلبش خلجان است،



«هَمٌّ يَشْغَلُهُ،»۱۱
اندوهی‌ مشغولش دارد،



«وَ غَمٌّ يَحْزُنُهُ،»۱۲
و غمی‌ محزونش کند،



«كَذلِكَ حَتَّى يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ»۱۳
چنین است تا نَفَس گلوگیرش شود



«فَيُلْقَى بِالْفَضاءِ،»۱۴
و او را به بیابان اندازند،



«مُنْقَطِعاً أَبْهَرَاهُ،»۱۵
در حالی‌ که رگهای‌ حیاتش قطع شده،



«هَيِّناً عَلى اللهِ فَناؤُهُ، وَ عَلَى الاِْخْوَانِ إِلْقَاؤهُ.»۱۶
نابود کردنش بر خدا، و انداختنش به گورستان برای‌ دوستان آسان است.



«وَ إِنَّمَا يَنْظُرُ الْمُؤْمِنُ إِلَى الدُّنْيَا بَعَيْنِ الاْعْتِبَارِ،»۱۷
مؤمن با دیده عبرت به دنیا می‌ نگرد،



«وَ يَقْتاتُ مِنْهَا بِبَطْنِ الاْضْطِرَارِ،»۱۸
و از آن از باب اضطرار به اندازه شکم برمی‌ دارد،



«وَ يَسْمَعُ فِيهَا بِأُذُنِ الْمَقْتِ وَ الاِْبْغَاضِ،»۱۹
و وصف دنیا را به گوش خشم و دشمنی‌ می‌ شنود.



«إِنْ قِيلَ أَثْرى قِيلَ أَكْدَى!»۲۰
اگر بگویند ثروتمند شد بعد از اندکی‌ می‌ گویند به تهیدستی‌ نشست،



«وَ إِنْ فُرِحَ لَهُ بِالْبَقَاءِ حُزِنَ لَهُ بِالْفَنَاءِ!»۲۱
و اگر به بودنش شاد شوند به مرگش اندوهگین گردند.



«هذَا وَ لَمْ يَأْتِهِمْ يَوْمٌ فِيهِ يُبْلِسُونَ.»۲۲
این است وضع دنیا، و هنوز اهل دنیا را روزی‌ که در آن نومید شوند نیامده!




جعبه ابزار