• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکمت (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حکمت از واژگان نهج البلاغه به معنای حالت و خصیصیه درک و تشخیص است. حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۷۵ از این واژه استفاده نموده است.



حکمت حالت و خصیصیه درک و تشخیص که شخص به وسیله آن می‌تواند کار را متقن و محکم انجام دهد، علی هذا حکمت حالت نفسانی است، راغب اصفهانی گوید: حکمت رسیدن به حق است به واسطه علم و عقل.


«الحکمة ضالّة المؤمن فخذ الحکمة و لو من اهل النفاق». (گفتار حكمت‌آميز، گمشده مؤمن است پس حكمت را بگير هرچند از اهل نفاق باشد).(شرح‌های حکمت:)


۱. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۴۶.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۹۸.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۴۹.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۸۷، حکمت ۷۵.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۶۸، حکمت ۸۰.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۱، حکمت ۸۰.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۵۱.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۷۷.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۷۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۴۸۱.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۱۲۴.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۲۲۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حکمة»، ج۱، ص۲۹۳.    






جعبه ابزار