حکم فیء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَیء به معنای
غنایم به دست آمده بدون
جنگ ، و نیز سایه می باشد.
فیء برگرفته شده از «فاءَ یفیء» در لغت به معنای بازگشتن است. مراد از آن در اصطلاح
فقه اموالی است که بدون
جنگ و درگیری از کفّار به
غنیمت گرفته می شود.
آیا اموالی که در پی ترس کفّار از سپاهیان
اسلام و فرار آنان به غنیمت گرفته می شود نیز فیء به شمار می رود یا نه؟ اختلاف است
و نیز در اینکه فیء اختصاص به
زمین دارد یا شامل همه اموال؛ اعم از منقول و غیر منقول می شود، اختلاف است. قول نخست مشهور است.
فیء بر مطلق غنیمت و نیز
انفال اطلاق می شود.
از احکام آن در باب
خمس و انفال سخن گفته اند.
فیء از انفال محسوب می شود و از آنِ
رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و پس از ایشان از آن
امامان علیهم السّلام است.
علت نام گذاری این بخش از
انفال به فیء آن است که اموالی که در دست کافران است در اصل، مال رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و جانشینان آن حضرت است و دست یافتن به آن اموال در حقیقت بازگشت مال به
مالک اصلی آن می باشد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۵، ص۷۳۱، برگرفته از مقاله«فیء».
