حکم عاریه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عاریه در
لغت به معنای هر چیزی است که قابل
داد و ستد باشد و وجه تسمیۀ آن عار بودن اخذ عاریه است.
دریغ ورزیدن از عاریه دادن اشیای مورد نیاز مردم جایز نیست.
«فویل للمصلین• الذین هم عن صلاتهم ساهون• ویمنعون الماعون؛
پس وای بر نمازگزارانی که... • در
نماز خود سهل انگاری می‌کنند• و دیگران را از وسایل ضروری زندگی منع می‌نمایند».
(بنابر قولی، مقصود از «الماعون» چیزهایی است که مردم میان خود _ به طور معمول به
عاریه می‌دهند. )
سئل الصادق عليه السلام عن قول الله عز وجل " ويمنعون الماعون " قال: القرض تقرضه، والمعروف ومتاع البيت تعيره. از
امام صادق (علیه السلام ) درباره معنی ماعون در فرمایش خدا: (و یمنعون الماعون) سؤال شد. حضرت فرمود: مراد از آن قرضی است که می‌دهی، و معروف و نیکی است، و ابزار و لوازم خانه است که به عاریت می‌دهی.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم عاریه»
