حِجَجٍ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِجَجٍ: (تَاْجُرَنی ثَمَانِیَ حِجَجٍ) «حِجَجٍ» جمع
«حجة» است و
«حجة» به معنای یک سال است
نظر به این که معمول
عرب این بود که در هر سال، یک
حج به جا می‌آوردند و از زمان
ابراهیم (علیه‌السّلام) به یادگار مانده بود.
(قَالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ) (
شعیب گفت: «من می‌خواهم یکی از این دو دخترم رابه همسری تو درآورم به این شرط که هشت سال برای من کار کنی؛ و اگر آن را تا ده سال افزایش دهی، محبّتی از ناحیه توست؛ من نمی‌خواهم کار سنگینی بر دوش تو بگذارم؛ و اگر
خدا بخواهد مرا از صالحان خواهی یافت.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حجج جمع
حجة است، که مراد از آن یک سال است، و اینکه سال را حجه خواند به این عنایت است که در هر سال یک بار حج
بیت الحرام انجام می‌شود. و از همین‌جا روشن می‌گردد که مساله حج
خانه خدا جزو
شریعت ابراهیم (علیه‌السّلام) بوده، و در نزد مردم آن دوره نیز معمول بوده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حِجَجٍ»، ص۱۷۹.
