حَیْران (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَیْران (به فتح حا و سکون یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای سرگردانى است.
جمع آن «
حیاری» است.
حَیْران به معنای سرگردانى است.
حَیْران به صورت وصف نيز می‌آيد.
جمع آن «
حیاری» است.
موردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) به خوارج درباره
آدم محبوب
خدا فرموده:
«إِنَّ أَفْضَلَ النّاسِ عِنْدَ اللهِ مَنْ كانَ الْعَمَلُ بِالْحَقِّ أَحَبَّ إِلَيْهِ ـ وَ إِنْ نَقَصَهُ وَ كَرَثَه ـ مِنَ الْباطِلِ وَإِنْ جَرَّ إِلَيْهِ فَائِدَةً وَزَادَهُ، فَأَيْنَ يُتاهُ بِكُمْ؟! وَ مِنْ أَيْنَ أُتيتُمْ؟! اسْتَعِدُّوا لِلْمَسيرِ إِلَى قَوْم حَيارَى عَنِ الْحَقِّ لا يُبْصِرونَهُ.» «برترين مردم در نظر خدا كسى است كه عمل به حق نزد او محبوبتر از باطل باشد، گرچه حق از نفع او بكاهد و برايش مشكلاتى پيش آورد و باطل براى او منافعى فراهم سازد، چرا حيران و سرگردانيد! و چرا شک زده‌ايد و تسليم شيطان آماده شويد براى حركت به سوى گروهى كه از حق روى برگردانده آن را نمى‌بينند.»
منظور از «
حيارى» اهل شام است.
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حیران»، ج۱، ص۳۱۷.
