حَوْض (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَوْض ( به فتح حاء و سکون واو) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای جمع كردن است.
به این خاطر محل جمع شدن
آب را حوض گویند.
از این مادّه شش مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَوْض به معنای جمع كردن است.
به این خاطر محل جمع شدن آب را حوض گویند.
«حاضَ الماء: جَمعه.»
برخی از مواردی که در نهج‌البلاغه به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) ظاهرا درباره
قوم طلحه،
زبیر و
عایشه فرموده است:
«وَايْمُ اللهِ لاَُفْرِطَنَّ لَهُمْ حَوْضاً أَنا ماتِحُهُ! لا يَصْدِرونَ عَنْهُ، وَ لا يَعودونَ إِلَيْهِ.» « به خدا
قسم براى آن‌ها حوضى پر مى‌كنم كه خودم كشنده آب آن هستم نه از آن بر مى‌گردند و نه به آن بر مى‌گردند، منظور حوض
بلا و مصيبت است.»
حضرت در رابطه با
بیعت خويش فرموده:
«ثُمَّ تَداكَكْتُمْ عَلَيَّ تَداكَّ الاِْبِلِ الْهيمِ عَلَى حِياضِها.» «سپس ازدحام كرديد بر من مانند ازدحام شتران عطشان بر حوض‌هايشان.»
از این مادّه شش مورد در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حوض»، ج۱، ص۳۱۴.
