حَوائِج (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَوائِج (به فتح حاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای محتاج اليه‌ها است.
از این کلمه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَوائِج به معنای نیاز و احتیاج است.
راغب گوید: حاجت، نیاز به شی‌ء است با دوست داشتن آن.
موردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در يک كلمه طلایى در مقام موعظه فرموده:
«يا جابِرُ، مَنْ كَثُرَتْ نِعَمُ اللهِ عَلَيْهِ كَثُرَتْ حَوائِجُ النّاسِ إِلَيْهِ، فَمَنْ قامَ لِلَّهِ فِيها بِما يَجِبُ فِيها عَرَّضَها عَرَّضَها لِلدَّوامِ وَ الْبَقاءِ، وَ مَنْ لَمْ يَقُمْ لله فِيها بما يَجِبُ عَرَّضَها لِلزَّوالِ وَ الْفَناءِ.» «اى
جابر! كسى كه نعمت فراوان
خداوند به او روى آورد نياز مردم به او بسيار خواهد بود، در اين حال آن كس كه وظيفه خود را در برابر اين نعمت‌هاى خداداد انجام دهد، به دوام و بقاى نعمت خويش كمک كرده است و آن كس كه چنين نكند آن‌ها را در معرض زوال و نابودى قرا داده است.»
از این کلمه فقط یک مورد در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حوائج»، ج۱، ص۳۱۱.
