حَمُولَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَمُولَة: (مِنَ الاَنْعامِ حَمُولَةً)«حَمُولَة» از مادّه
«حَمْل» معنای جمعی دارد، و چنان که علمای لغت گفته‌اند، مفرد از جنس خود ندارد، و به معنای حیوانات بزرگ
باربر مانند
شتر و
اسب و نظایر آنها است.
(وَمِنَ الأَنْعَامِ حَمُولَةً وَفَرْشًا كُلُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ) (اوست کسی که از چهارپایان، برای شما حیوانات
باربر، و حیوانات کوچک برای منافع دیگر آفرید؛ از آنچه به شما روزی داده است، بخورید؛ و از گام‌های شیطان پیروی ننمایید، که او برای شما دشمنی آشکار است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حموله به معناى چارپايان بزرگسال است، و از اين جهت آنها را حموله مى‌خوانند كه طاقت برداشتن حمل (بار) را دارند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حَمُولَة»، ص۱۹۵.
