• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَلّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: تَحُلّ (لغاتقرآن).
دیگر کاربردها: حل (ابهام‌زدایی).


حَلّ (به فتح حاء و تشدید لام)، از واژگان قرآن کریم به معنای باز کردن است.



حَلّ به معنی باز کردن است.


(وَاحْلُلْ‌ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی‌) «گره از زبان من باز کن.» حلول که به معنی نزول است اصل آن باز کردن بار وقت نزول است سپس در مجرّد نزول به کار رفته است؛ مثل‌: (وَمَنْ‌ یَحْلِلْ‌ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوی‌) «هر که غضب من بر او نازل شود حقّا که سقوط کرده است.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۶۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۱.    
۳. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۲۰.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۵۳.    
۵. جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغة، ج۴، ص۱۶۷۲.    
۶. طه/سوره۲۰، آیه۲۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۶، ص۱۰۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۶، ص۱۵۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۱.    
۱۱. طه/سوره۲۰، آیه۸۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۴، ص۱۸۷.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۶۱.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۴۴.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۵۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حل»، ج۲، ص۱۶۶.    






جعبه ابزار