حَدّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَدّ: (وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ)«حَدّ» به معنای چیزی است که میان دو شی‌ء مانع گردد؛
و لذا به مرزهای کشورها «حدود» گفته می‌شود، و
قوانین الهی را از این رو «حدود الهی» می‌گویند که عبور از آن مجاز نیست.
(فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ) (و کسی که توانایی آزاد کردن برده‌ای نداشته باشد، دو ماه پیاپی قبل از
آمیزش با یکدیگر،
روزه بگیرد؛ و کسی که این را هم نتواند، شصت
مسکین را اطعام کند؛ این برای آن است که به
خدا و پیامبرش
ایمان بیاورید؛ اینها مرزهای الهی است؛ و برای
کافران، عذاب دردناکی است!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حد در هر چیزی به معنای آن نقطه‌ای است که آن چیز بدان منتهی می‌شود. و از آن فراتر نمی‌رود، این کلمه در اصل به معنای منع بوده. و منظور از جمله مورد بحث این است که خصال سه‌گانه بالا را بدین جهت واجب کردیم، و یا به طور کلی احکامی که در
شریعت مقرر نمودیم همه حدود خدایند و با مخالفت خود از آن تعدی نکنید، و کفار که حدود ظهار و یا همه حدود و احکام تشریع شده ما را قبول ندارند عذابی دردناک دارند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حَدّ»، ص۱۸۰.
