علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این جمله تفریع بر داستان نصرت و غلبه است، و در حقیقت وعده‌ای است به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که به زودی نصرت و غلبه‌اش می‌دهد و تهدیدی است علیه مشرکین و مخصوصا مشرکین قریش. و از اینکه نخست دستور می‌دهد به اینکه آن جناب از مشرکین اعراض کند و سپس با جمله حتی حین آن را موقت می‌سازد، به دست می‌آید که این مدت خیلی طولانی نیست، و واقعیت هم همین طور بود، چون بعد از مدتی کوتاه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از بین مشرکین مهاجرت کرد، و سپس رؤسا و بزرگان آنان را در جنگ بدر و غیر آن نابود کرد.
