حواریون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حواریون: (قالَ الْحَوارِیُّونَ)«حواریون» جمع
«حَواریّ» از مادّه
«حَوَر» به معنای شستن و سفید کردن است و گاهی به هر چیز سفید نیز اطلاق می‌شود و لذا غذاهای سفید را
عرب «حواری» می‌گوید؛ و
حوریان بهشتی را نیز به این جهت «حوری» می‌گویند که سفید پوست‌اند یا سفیدی چشمانشان درخشنده (و سیاهی آن کاملًا سیاه است).
(فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللّهِ آمَنَّا بِاللّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ) (هنگامی که
عیسی از آنان احساس کفر و مخالفت کرد، گفت: «کیست که یاور من به سوی
خدا برای تبلیغ آیین او گردد؟» حواریون [
شاگردان مخصوص او] گفتند: «ما یاوران خداییم؛ به خدا
ایمان آوردیم؛ و تو نیز گواه باش که ما
اسلام آورده‌ایم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حواری به معنای کسی است که از میان همه مردم به آدمی اختصاص داشته باشد، می‌گویند: اصل آن
حور است که به معنای سفیدی خیلی زیاد است (و کانه حواری فلان شخص کسی است که مانند اسب پیشانی سفید دارای نشان است و مردم او را به عنوان دوست و یاور وی می‌شناسند). ولی در
قرآن کریم جز در مورد خواص اصحاب عیسی (علیه‌السلام)، استعمال نشده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حواریون»، ص۱۹۷.
